W dniu 15 lutego 2019 r. o godz. 18:00 odbył się kolejny wernisaż w Galerii ZPAF na Wydziale Elektrycznym. Tym razem otwarta została wystawa fotografii „Nanga Parbat 1985”, która wpisała się tematycznie w organizowany w ostatnich dniach 8. Przegląd Filmów o Górach "O! Góry".
Nanga Parbat, 8126 m („Naga Góra” w języku kashmiri, a w języku tybetańskim Diamir „Król Gór”), to szczyt w Pakistanie, najwyższy w Himalajach Zachodnich. Choć liczne próby wejścia na wierzchołek prowadzono od 1895 roku zdobyta została dopiero w 1953 roku przez Hermana Buhla. W 1985 roku w rejonie Nanga Parbat działały dwie polskie wyprawy i obie osiągnęły wyznaczony cel. Pierwsi Polacy (Andrzej Heinrich, Jerzy Kukuczka i Sławomir Łobodziński w towarzystwie Carlosa Carsolio z Meksyku) stanęli na szczycie 13 lipca 1985 roku, kończąc wytyczoną w 1982 roku nową drogę południowo-wschodnim filarem Nanga Parbat (w wyprawie tej brał udział Tadeusz Piotrowski i opisał ją w książce Nanga Parbat 1982). Dwa dni później 15 lipca 1985 roku, w zespole kobiecym, na wierzchołku stanęły pierwsze Polki: Anna Czerwińska, Krystyna Palmowska i Wanda Rutkiewicz. Pierwsze samotne wejścia należą do Reinholda Messnera (1978) i Krzysztofa Wielickiego (1996), a dopiero w 2016 roku Simone Moro, Alex Txikon i Muhammad Ali (Pakistańczyk) stanęli na szczycie zimą. Książka pt. „Nanga Parbat 1985”, to kolejna książka z serii „In memoriam Tadeusz Piotrowski”. Jest to kompilacja zapisanych notatek i fotografii wielu autorów, powstających w czasie rzeczywistym, podczas trwania akcji górskiej stanowiąca materiał surowy, ale godny uwagi (wyjątek stanowi tekst będący fragmentem książki „Mój pionowy świat” Jerzego Kukuczki). Serię „In memoriam” tworzą reprinty książek napisanych przed laty przez Tadeusza Piotrowskiego, a także książki, których napisać nie zdążył, na które składają się pozostawione przez niego różnorodne materiały, notatki, listy, fotografie, zebrane i opracowane po jego śmierci. Publikacje te powstają, aby zachować́ pamięć o tych, którzy pozostali na zawsze w ukochanych, bezlitosnych górach, a również̇ dla tych, którzy szczęśliwie z gór powrócili. Ukazały się już trzy książki-albumy w tej serii. Wszystkie zostały docenione przez jury konkursu „Książka Roku” podczas Festiwalu Filmów Górskich w Lądku Zdroju: K2 1986 – najlepszy album górski (2016), Lhotse 1974 – nagroda specjalna (2017), Nanga Parbat 1982 – wyróżnienie (2018). W treści publikacji z serii In memoriam nie znajdziemy odpowiedzi na pytanie – po co jej bohaterowie się wspinają? Dlaczego ryzykują życiem? Jednak możemy znaleźć zrozumienie dla pasji, zrodzonej z miłości do gór, która pcha ich w te groźne, nieprzystępne skalne olbrzymy, wzywające na sięgające nieba szczyty. Nad głową nieograniczona, bezkresna głębia nieba usianego miriadami gwiazd, rozjaśnionego zimnym blaskiem księżyca, przysłoniętego ciężkimi zwałami chmur albo rozpalonego oślepiającym słońcem. Wokół szalejące wichury, a pod stopami kupa kamieni ściśniętych w pancernym, lodowym uścisku. To wszystko, co góry mogą ofiarować śmiałkom, gnanym, jak ćmy do światła, na ich zimne, nadobłoczne wierzchołki. I może jeszcze nieprzemijająca uroda skrzesanych ścian, bajeczne widoki na niezliczone niższe szczyty, zbocza i granie pokryte odwieczną bielą śniegów, otulające wymarzony cel – oczywiście, o ile aura i widoczność są sprzyjające. To niewygórowana nagroda za tygodnie morderczego wysiłku, walki z własną słabością i przeciwnościami natury, za pasję ludzi ogarniętych miłością bezwzględną i bezgraniczną, zrodzoną z młodzieńczych marzeń i fascynacji, ze snów i pragnień. Danuta Piotrowska
Zdjęcia: Eugeniusz Bar
